σπαζοκεφαλιά

Χωρίς δεύτερη κουβέντα, ο Άγνωστος Χ έβγαλε ένα όπλο μεγέθους 25 εκατοστών (με το συμπάθιο) και το άδειασε στα μούτρα του τελωνιακού στο γραφείο 4. Όπως μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί, δεν έμειναν και πολλά από τα μούτρα εκείνα. Τουλάχιστον όχι στην αρχική τους μορφή και σίγουρα όχι στη θέση τους. Το κρανίο του Τέσσερα, από την κάτω γνάθο και πάνω, διαλύθηκε κι ένα κιλό και τριακόσια εξήντα οκτώ γραμμάρια εγκεφαλικού ιστού μεταμοσχεύτηκαν ακαριαία σ’ όλο το μήκος και πλάτος της μικρής αίθουσας του τελωνείου (23,4 m2). Ο δεξιός οφθαλμικός βολβός αποκολλήθηκε, κι αφού προσέκρουσε με ταχύτητα 657 km/h στο βορινό τοίχο –κι έμεινε ανέπαφος- εκτοξεύθηκε από το ανοικτό παράθυρο του νότιου τοίχου με κατεύθυνση νότια-νοτιοανατολική, κόντρα στον άνεμο (3-4 Beaufort). Ο αριστερός βολβός, απουσία της διαλυμένης οφθαλμικής κόγχης, αφού έμεινε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου να αιωρείται απορημένος, προσγειώθηκε απαλά στην άκρη της γλώσσας, κύλισε στο βάθος του φάρυγγα κι από ΄κει μέσω του οισοφάγου κατέληξε κατευθείαν στο στομάχι. Ανέπαφα διατηρήθηκαν η κάτω γνάθος με πλήρη την οδοντοστοιχία της, η γλώσσα κι ένα μικρό τμήμα της παρεγκεφαλίδας.

Κατόπιν τούτου, ο Άγνωστος Χ, τοποθέτησε ψύχραιμα τα 25 εκατοστά του πίσω στη θέση τους, κι έγινε καπνός.

Απέμειναν στο δωμάτιο τέσσερις αποσβολωμένοι ΤΑΞιδιώτες με τα διαβατήρια στο χέρι και λίγος καπνός στη θέση του Άγνωστου Χ. Το μεγαλύτερο μέρος του Τέσσερα ήταν καθισμένο πίσω από το γραφείο. Το υπόλοιπο έρρεε στους τοίχους κι έσταζε απ’ το ταβάνι.

Πρώτος έσπασε τη σιωπή ο ΤΑΞ 1:

«Μα την πίστη μου», είπε «θαρρώ πως κάποιος μόλις ξέκανε το Τέσσερα…»

Και σκουπίζοντας με την ανάποδη του χεριού του μερικά κομμάτια υπόφυσης απ’ τα χείλια του ολοκλήρωσε τη σκέψη του:

«Κι αλίμονο… όλοι μας νομίζω πως γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό.»

Ο ΤΑΞ 2 ήταν εκείνη τη στιγμή απασχολημένος με το να καθαρίζει τα γυαλιά του κι έτσι δεν είπε τίποτα. Είπε όμως η ΤΑΞ 3:

«Αυτό ήταν το Τέσσερα;», ρώτησε ανήσυχη.

«Πολύ φοβούμαι πως ο ΤΑΞ 1 έχει απόλυτο δίκαιο», είπε τώρα ο ΤΑΞ 2 τοποθετώντας τα γυαλιά στο πρόσωπό του κι εξετάζοντας προσεκτικά το χώρο. «Αυτό είναι πέραν πάσης αμφιβολίας το Τέσσερα και είναι ηλίου φαεινότερο πως κάποιος το έχει στην κυριολεξία ξεκάνει.»

Η ΤΑΞ 4 δεν είχε μέχρι τώρα μιλήσει, όχι διότι είχε τρόπο τινά παρεξηγηθεί, αλλά επειδή τη στιγμή που το κρανίο του Τέσσερα διασκορπιζόταν μαζί με το περιεχόμενό του προς όλες τις κατευθύνσεις, εκείνη χασμουριόταν χωρίς –ωιμέ- να έχει βάλει, όπως τη συμβούλευε πάντα η μαμά της, το χέρι μπροστά, κι έτσι ένας κοπτήρας από την διαλυμένη άνω γνάθο του Τέσσερα εκτοξεύτηκε στ’ ορθάνοιχτο στόμα της και πήγε και κόλλησε στο λαιμό, αναγκάζοντάς την να βήχει που και που. Αφού λοιπόν καθάρισε το λαιμό της από κάποια υπολείμματα εγκεφαλικού φλοιού είπε:

«Δε γίνεται να φύγουμε χωρίς την έγκριση του Τέσσερα;»

Οι υπόλοιποι τρεις ανατρίχιασαν και μόνο στη σκέψη αυτού του ενδεχόμενου.

«Έχεις τρελαθεί τελείως;» την αποπήρε ο ΤΑΞ 2 (ας υποθέσουμε «σύζυγος») «Έχεις ιδέα τι μας περιμένει αν προβούμε σε μια τέτοια απερισκεψία; Μπορείς να διανοηθείς τις συνέπειες; Για εμάς… Για το περιβάλλον; ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;»

Ο ΤΑΞ 2 αναφερόταν φυσικά στα φοβερά γεγονότα του 1982 τότε που κάποιος ανέμελος ταξιδιώτης, ο Δύστυχος Ψ, αφού πέρασε διαδοχικά από τους Ένα, Δύο και Τρία, θέλησε να φύγει δίχως την έγκριση του Τέσσερα. Από λάθος. Δεν το ήθελε ο άνθρωπος. Απλά δεν κατάλαβε τη διαδικασία. Ο Τέσσερα όμως ήταν αμείλικτος. Αμόλησε ξοπίσω του τα σκυλιά. Ο Δύστυχος Ψ δεν πρόλαβε ν’ απομακρυνθεί ούτε 100 μέτρα. Σηκωτό τον φέρανε και τον κλείσανε στα Duty Free. Του σφηνώσανε μια μελιτζάνα στο κόλον –μάταια εκλιπαρούσε ο άμοιρος για δεύτερη- κι επί 23 ημέρες τον ταΐζανε πρωί-μεσημέρι-βράδυ ιμάμ και μπάμιες. Για να ξεδιψάσει του δίνανε καυτό γάλα. Ιμάμ-μπάμιες-γάλα. Ιμάμ-μπάμιες-γάλα. Την εικοστή μέρα ο Τέσσερα έδωσε εντολή να γκρεμίσουν τον εξωτερικό τοίχο του καταστήματος, καθώς ο Δύστυχος Ψ είχε φουσκώσει τόσο που ξεχείλιζε από τα παράθυρα. Διέταξε να διπλασιάσουν τις μερίδες. Την εικοστή τρίτη μέρα, λίγο πριν από το πρωινό ιμάμ, ακούστηκε ένας ανεπαίσθητος ήχος από την τεράστια κοιλιά, κάτι σαν φσσσσσσς…, και την επόμενη στιγμή ο Δύστυχος Ψ εξεράγει. Τα περιεχόμενα του εντέρου του εκτοξεύθηκαν με τέτοια ορμή που σπόρια μελιτζάνας έφτασαν μέχρι τη διπλανή πόλη (6,5 χλμ. απόσταση σε ευθεία). Ό,τι βρέθηκε στην ακτίνα βολής λιανίστηκε. Το ωστικό κύμα εξαφάνισε δεκαπέντε χωριά, και μία παιδική κατασκήνωση. Ένα βιβλικό τσουνάμι πολτοποιημένης μελιτζάνας αναμεμειγμένης με γαστρικά υγρά, γάλα, κρεμμύδια, μπάμιες και αμάσητα κομματάκια σκόρδο παρέσυρε τα πάντα σε ακτίνα 4,7 χλμ. γύρω από το συνοριακό φυλάκιο. Ο απολογισμός ήταν τραγικός. Τριάντα επτά χιλιάδες νεκροί. Κανένας επιζών. Δάση ολόκληρα παρασύρθηκαν από τον ορμητικό πολτό και τεράστιες εκτάσεις καλλιεργούμενης γης αχρηστεύθηκαν για πάντα. Ένα διερχόμενο airbus των μογγολικών αερογραμμών χτυπήθηκε από συστοιχία μπαμιών εδάφους-αέρος και συνετρίβη σε χαράδρα της οροσειράς της Ροδόπης. Οι εξακόσιοι εξήντα έξι Μογγόλοι ταχυδακτυλουργοί που επέβαιναν στο αεροσκάφος, κομματιάστηκαν σε εξακόσια εξήντα έξι κομμάτια έκαστος με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να χρησιμοποιείται στην περιοχή η έκφραση «βρέχει Μογγόλους» όταν κάποιος θέλει να πει ότι «ρίχνει καρέκλες». Χρόνια αργότερα οι πολιτικοί αναλυτές συμφώνησαν ομόφωνα ότι σ’ αυτό ακριβώς το συνοριακό επεισόδιο, θα μπορέσει ο ιστορικός του μέλλοντος να ανιχνεύσει τους λόγους που οδήγησαν στην παγκόσμια πολεμική σύρραξη της 5/9/1982 (πρωί) έως 5/9/1982 (απογευματάκι), γνωστής και ως Παγκόσμια Ημέρα Α’ Θερμοπυρηνικού Ολέθρου.

«Ναι, αλλά στη δική μας περίπτωση το Τέσσερα είναι νεκρό», υπενθύμισε η ΤΑΞ 4.

Την ίδια στιγμή η πόρτα του γραφείου άνοιξε και στο άνοιγμα εμφανίστηκε το Ένα.

«Τι έγινε;» ρώτησε κοιτάζοντας ερευνητικά το χώρο «Έχουμε κανένα πρόβλημα;»

Ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι από το κρανίο του Τέσσερα, ξεκόλλησε από το ταβάνι κι έσκασε ακριβώς μπροστά του πιτσιλώντας με αίματα και κομματάκια μυαλού τα καλογυαλισμένα του σκαρπίνια.

Το Ένα δεν έδειξε να το προσέχει και συνέχισε να κοιτάζει τους ΤΑΞ 1-4 περιμένοντας προφανώς κάποια απάντηση στο ερώτημά του.

Ο ΤΑΞ 1 πήρε το λόγο:

«Όπως εξηγούσα και προ ολίγου στους συνταξιδιώτες μου, πολύ φοβούμαι πως κάποιος ξέκανε το Τέσσερα.»

«…και κατόπιν έγινε καπνός», συμπλήρωσε ο ΤΑΞ 2

«Του διέλυσε το κεφάλι!», είπε η ΤΑΞ 3.

«Και πώς θα φύγουμε τώρα;» πετάχτηκε η ΤΑΞ 4, «Ποιός θα σφραγίσει τα διαβατήριά μας; Υπάρχει αντικαταστάτης;»

Το Ένα συνοφρυώθηκε.

«Χμμ… Δυστυχώς δεν υπάρχει αντικαταστάτης… τα κονδύλια, ξέρετε… δεν επαρκούν…», είπε σε απολογητικό τόνο.

«Και τι θα κάνουμε τώρα; Δεν μπορούμε να μείνουμε για πάντα εδώ. Έχουμε και δουλειές! Κάτι πρέπει να γίνει. ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!». Η ΤΑΞ 4 άρχισε να δείχνει σημάδια πανικού.

«Μα τι θέλετε να γίνει; Αφού σας είπα: Δεν υπάρχει αντικαταστάτης του Τέσσερα»

«Ας έρθει το Πέντε.»

«Δεν υπάρχει Πέντε, κυρία μου. Σοβαρευτείτε… Εδώ μόλις χάσαμε μέσα απ’ τα χέρια μας το Τέσσερα…»

Όλοι έσκυψαν τα κεφάλια. Σιωπή και περισυλλογή κυρίευσε την παρέα. Ξαφνικά μίλησε ο ΤΑΞ 2:

«Ας έρθει τότε δυο φορές το Δύο!»

Το Ένα κοίταξε το ρολόι του.

«Το Δύο έχει σχολάσει εδώ και ώρα».

«Σ΄ αυτή την περίπτωση», πρότεινε ο ΤΑΞ 1 καθαρίζοντας το λαιμό του «θα μπορούσε να ‘ρθει δύο φορές το Τρία…», όλοι τον κοίταξαν προσπαθώντας ν’ ακολουθήσουν τη συλλογιστική του «…και δεδομένου ότι λείπει το Δύο…»

Από το διάδρομο ακούστηκαν ξαφνικά φωνές.

«Με συγχωρείτε… να περάσω παρακαλώ… ευχαριστώ!». Στην πόρτα εμφανίστηκε ο «από μηχανής θεός» με τη μορφή χοντρής καθαρίστριας, η οποία παραμερίζοντας το Ένα, εισέβαλε στο γραφείο. Με μικρά βηματάκια διέσχισε το χώρο, προσέχοντας να μη γλιστρήσει στα αίματα και σφυρίζοντας χαρούμενα πέρασε πίσω από την καρέκλα του Τέσσερα.

«Εδώ κοίτα χάλια!» είπε κοιτάζοντας ότι είχε απομείνει από το κεφάλι του υπαλλήλου. Φόρεσε ένα κίτρινο λαστιχένιο γάντι στο δεξί της χέρι, σήκωσε το μανίκι και, χωρίς να χάσει καιρό, το έχωσε μέχρι τον αγκώνα κάπου μέσα στο κεφάλι του Τέσσερα. Αφού το στριφογύρισε για λίγο το τράβηξε ξανά έξω απογοητευμένη. Είπε κάτι σαν:

«Που θα μου πας, θα σε ξετρυπώσω γαμωτοκερατομουμεσαγαμώ» και με μια κίνηση, σήκωσε τον Τέσσερα από τις μασχάλες και τον ανέβασε πάνω στο γραφείο. Της πήρε λίγη ώρα μέχρι να καταφέρει να του κατεβάσει παντελόνι και σώβρακο και να τον στήσει στα τέσσερα πάνω στο μικρό έπιπλο αλλά στο τέλος τα κατάφερε. Από το πρώτο συρτάρι έβγαλε ένα μικρό κοπίδι και το έχωσε μαζί με το χέρι της στον εκτεθειμένο πρωκτό του Τέσσερα. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα μία έκφραση ικανοποίησης φώτισε το πρόσωπό της.

«Σε ξετρύπωσα γαμωτοκερατομουμεσαγαμώ», είπε τραβώντας σιγά σιγά το χέρι της έξω. Όταν το έβγαλε, στα δάχτυλά της κρατούσε σφικτά την άκρη του νωτιαίου μυελού του Τέσσερα. Την τράβηξε προσεκτικά, όσο χρειαζόταν για να φτάσει μέχρι το πίσω μέρος του υπολογιστή. Αποσύνδεσε τον εξωτερικό σκληρό δίσκο και στην ελεύθερη υποδοχή έχωσε την άκρη του νωτιαίου μυελού. Τα Windows XP εμφάνισαν στην οθόνη το μήνυμα «Εντοπίστηκε νέο υλικό» και από τα ηχεία ακούστηκε η φωνή του Τέσσερα:

«Ο επόμενος παρακαλώ.»

.

.

.

Ασκήσεις:
Βρείτε τον Χ και τουλάχιστον 34 Μογγόλους ταχυδακτυλουργούς.