Σήμερα είδα μια πεταλούδα.
Ήταν μια όμορφη πετ… Τα φτερά της, πολύχρωμα… στο πρωινό φως… τα πόδια της… ένα, δύο, τρία πέντε… τέλος πάντων, αρκετά για να μπορεί να κρατιέται πάνω στο λουλούδ… και οι σταγ της βροχής στα φύλ… το λίκνισμα των κορμών (πεύκα)… και το αεράκ… το αεράκ… και το… η… η πεταλούδ…
Και η πολύχρωμη πεταλούδ…
…
…
…
(σιχαίνομαι να γράφω για πεταλούδες)
blow your schwarzwälder Kirschtorte off 
Τί αντιπαθητικά πλάσματα…
Με τα χρώματα, την κίνηση, τα φτερά, τα ποδαράκια νια νια νια.
Είναι ωραία η αποστροφή σας. Λέξεις κομμένες, όπως κάνει το μαχαίρι στο βούτυρο.
Μα γιατί;
Μια χαρά ενοχλητικές είναι.
Εγώ σήμερα είχα πάει στη λαϊκή και είδα μια χοντρή που είχε βάψει τα νύχια της άλλο χρώμα το καθένα.
Πιο σιχαμερή ήταν…
(θα ξέρναγα κιόλας για να με πιστέψετε, αλλά ο μπαμπάς μου μου είπε πως καθαρίζετε μόνος σας και σας λυπήθηκα)
Εφτά νομά σ΄ένα δωμά…
Εντάξει, μια χαρά τα πήγατε!
Τι σχέση έχετε με το National Geographic;
Ναι αλλά έχουν σύντομη ζωή
(σαν κάποιες λέξεις σας).
Εγώ θα σου πω για πεταλούδες… Οι πιο ωραίες πεταλούδες είναι αυτές που…
μάνος, «νια νια νια»… Απ’ το στόμα μου το πήρατε!
., το συνηθίζω, ειδικά όταν περνώ αιφνιδίως σε κατάσταση λεξιλαγνικής διάρροιας, προκειμένου να μην διαταράξω την «κένωση».
Βέβαια, όχι σπάνια, αυτή μου η συνήθεια, με έχει βάλει σε πολλούς μπελάδες. Θυμάμαι, κάποτε βρήκα μέσα στην κατάψυξη, ένα μικρό χαρτάκι που έγραφε: «να πλ τη δε». Αυτό. Μόνο. Με μπλε στυλό σε ένα τετράγωνο, κίτρινο χαρτί. Στη κατάψυξη, κάτω από ένα πεθαμένο κουνέλι. Επί μέρες έσπαγα το κεφάλι μου προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω το κρυφό νόημα της φράσης, να επαναφέρω στις όχθες της μνήμης μου τα χαμένα κομμάτια, τις αγνοούμενες συλλαβές, τους άγνωστους πια φθόγγους, που κάποτε συνέθεταν αυτή την, χωρίς αμφιβολία, σημαντική πρόταση.
«Να πλημμυρίσω τη δεξαμενή», «να πληγώσω τη δέσμευση», «να πλησιάσω τη Δευτέρα»… Ένα πλήθος πιθανοτήτων ξεπηδούσε ώρα με την ώρα, από την μυστηριωδώς κουτσουρεμένη φράση, επιφορτίζοντάς με, με ολοένα περισσότερες, ολοένα και πιο απίθανες αποστολές. «Να πλημμυρίσω τη δεξίωση», «να πλάσω τη δεσμίδα»… Ο εφιάλτης δεν είχε τέλος, τα προβλήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, οι μηνύσεις το ίδιο… Μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε λοιπόν, τι έγινε, όταν, κατά την τελευταία μου απόπειρα αποκρυπτογράφησης και πνιγμένος πια στην απόγνωση, μάζεψα όλο μου το κουράγιο, και με ένα σφουγγάρι, το αφρόλουτρο και μια χούφτα σαμπουάν, κατέβηκα στον δεύτερο όπου έμενε η Λένα, μια 20χρονη φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, με σαφή πρόθεση να «πλύνω τη δεσποινίδα»…
masterpcm, το λέτε επειδή είναι μικρές. Ας ήταν σαν ελέφαντες και μετά θα ήθελα να δω αν θα παραμένατε το ίδιο ψύχραιμος.
spy’ce daughter, πετούσε κιόλας;
(@spy, που το πήγατε το παιδί; Είναι ζούγκλα εκεί έξω…)
selitsanos, σαν τα τσουβα σαν τα σκουπι / εφτά νομα χωρίς ελπι
aerosol, ναι. ήταν επειδή ήταν πιο μικρόσωμη από εμένα.
valisia, πέρα από το ότι μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν οι πιθανότητες να γίνω το αντικείμενο κάποιου ντοκιμαντέρ τους, εννοείτε;
x-ray, ευτυχώς (για τις λέξεις)!
urban poetic, α-χα! Να κι ένας συνοδοιπόρος!
(καλώς ήρθατε)
Από το να πληρώσετε τη ΔΕΗ, πολύ καλύτερα :)
Αυτό σκεφτόμουν κι εγώ καθώς ξέπλενα το δεύτερο χέρι από τα μαλλιά κι ετοιμαζόμουν να της ξυρίσω και τις μασχάλες, όταν, ξεσηκωμένη προφανώς από τις φωνές της φοιτήτριας, εμφανίστηκε στο μπάνιο η κυρά Θεοδώρα (του τρίτου) κραδαίνοντας το εφτάκιλο μαντεμένιο τηγάνι της.
Το τεστ σας είναι σαν τα τεστ ξένων γλωσσών που έχουν ενα κείμενο με κενά και πρέπει ο εξεταζόμενος να συμπληρώσει αυτό που λείπει. Το δικό σας είναι πολύ προχω όμως γιατι στο τέλος έχει και σκέτα κενά χωρίς κείμενο.Είστε πολύ μπροστά :)
καλό σ/κ να έχετε!
«Να … πλακώσω την Δέσποινα» ;…
Αλλά πάλι , ποιά η σχέση με ένα … πεθαμένο κουνέλι ;…
Με … αρρωστήσατε μαιτρ , μ’ αυτό το ποστ σας … Πάει το καλοκαίρι μου … τζάμπα θα φύγει …
Να πω κάτι και για το ποστ :
Δοκίμασε να επαναλάβεις το γραπτό σου , με την διαφορά , όπου η λέξη «πεταλούδα» , βάλε την λέξη «ψυχή» …Το ίδιο κάνει , αλλά μπορεί να ξεπεράσεις την σιχασιά σου .
… Αν έχει …πόδια η ψυχή ;…
Πως δεν έχει … Έχει … Πως αλλιώς , θα … έφευγε .
Να πλησιάσετε τον δεσμοφύλακα (πετώντας χαριτωμένα με τα πολύχρωμα φτερά).
:ΡΡΡ
ε καλα, τη δεσμοφύλακα. Σπεσιαλ για εσάς.
;Ρ
Για πεταλούδες κάναμε κουβέντα, όχι για πεταλέφαντες οπότε και θα ήταν αλλιώς.
:)
kleine wolke, είναι ένα κείμενο «βγαλμένο από τη ζωή». Γι’ αυτό τόσα κενά.
Καλή εβδομάδα.
silia I&II, αυτό με τη Δέσποινα δεν το είχα σκεφτεί… Γνωρίζω μία. Είναι και φίλη, δε θα με παρεξηγούσε…
Μη δίνετε σημασία στο κουνέλι. Η κατάψυξή μας είναι γεμάτη από δαύτα. Μισά, ολόκληρα, σε μερίδες… Στο μπαλκόνι έχουμε κι ένα ζωντανό. Ολόκληρο.
Το δοκίμασα με την «ψυχή». Τρομακτικό.
Όχι το κουνέλι.
Το τεστ.
nomad, αμ, δε μου τα είπατε αυτά πριν το πλύσιμο… Θα γλίτωνα και το τηγάνι…
masterpcm, σωστά. Θα το λέγαμε «το τεστ του Ντάμπο».