Το να μιλάμε με την καλή μου για το μέλλον και να χαμηλώνουμε τη φωνή για να μην ακούνε τα παιδιά, αυτό είναι φόβος.
Γιατί –να σου πω κάτι; Περισσότερο από το ίδιο το μέλλον, φοβάμαι το φόβο για το μέλλον.
.
.
——
-
Follow
Ακολουθείτε
Already have a WordPress.com account? Log in now.
blow your schwarzwälder Kirschtorte off 
Και εσείς αγαπητέ χαμηλώνετε την φωνή; Εμείς πλέον περιμένουμε να κοιμηθούνε για να μιλήσουμε για τόσο σπλάτερ θέματα
Καταλαβαίνουν, κι αυτά τα σκασμένα. Καταλαβαίνουν τα πάντα…
Καλέ! τα μπανερακια δεν σας αρεσουν;
Καλωσορισες :)
Σε τρεις σειρές τα είπες όλα. Respect, Master.
island, τη χαμηλώνουμε και τη χαμηλώνουμε και τη χαμηλώνουμε, μέχρι να απομείνει μόνο κάτι σα γουργούρισμα στην κοιλιά.
… Γενναίος Νέος Κόσμος!
mpampakis, κι όχι μόνο καταλαβαίνουν, έχουν και το κακό συνήθειο να ρωτάνε κιόλας!
rodia, τρελαίνομαι για μπανεράκια… Αλλά το πρωί αργώ να πάρω μπρος… :)
nina c, δεν ξέρω αν είπα κάτι, ξέρω πάντως με σιγουριά ότι δεν έκανα τίποτα.
(είσαι όμως πολύ καλή :) )
Αν πιστεύεις ότι με την σκηνή που περιγράφεις και τον τόνο της φωνής σου σε συγκεκριμένες λέξεις, θα σε λυπηθεί κανείς κι εσένα και το μέλλον σου και τους φόβους σου, είσαι μακρά νυχτωμένος.
Μόνο να σε μισήσουν μερικοί φοβιτσιάρηδες θα καταφέρεις κι από εκδίκηση να αγκαλιάσουν τους μεγαλύτερους τρόμους τους ακόμα πιο σφιχτά.
Φιλιά πολλά (στο σπίτι)
φοβάμαι τον τύπο στο κάδρο της φωτογραφίας,μα ακόμα περισσότερο φοβάμαι τους φίλους του χωρίς το μουστάκι και αυτή την απίστευτη φράντζα που σου χαμογελούν γλυκά και τρυφερά
Γράφουμε κι εμείς σεντόνια…
Να σου πω κάτι;Τρεις αράδες αρκούν.
απέθαντος είναι ο καργιόλης, απέθαντος..
Aπλά απίθανος και καραφλός είναι
!
Νομίζω ότι σε μία μόνο πρόταση ειπώθηκε ό,τι προσπαθούμε να πούμε όλοι οι υπόλοιποι μαζί μια βδομάδα τώρα. Ανατριχιαστικό!
Να προσέχετε. Ακομα κι οταν μιλατε χαμηλόφωνα τα παιδιά ακούν.
Ειδικά τα παιδιά εδω έξω στα σχόλια.
Είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι γείτων του Σελιτσάνου, από την άλλη μεριά της Μάνης δηλαδή, την Λακωνική;
Και κοίτα να δεις που οι περισσότεροι ακόμα και για το σχόλιό μας χρειαστήκαμε περισσότερα λόγια.
Τα σεβάσματά μας, αγαπητέ!
alice, ας με μισήσουν. όσους περισσότερους τρόμους αγκαλιάζουν οι άλλοι, τόσοι λιγότεροι μένουν για εμάς——φιλιά κι από ‘δώ :)
avoulos, τις ίδιες φοβίες έχουμε μάλλον (εγώ φοβάμαι και τη βαρυστομαχιά)
selitsanos, μπορεί. Με το σεντόνι όμως μπορείς και να σκεπαστείς άμα κρυώσεις…
κ.κ.μοίρης, ελπίζω, όταν καταφέρουν επιτέλους να με κατασπαράξουν, να αποδειχθώ και αχώνευτος…
kanali, καλώς ήρθατε :)
silentcrossing, ό,τι προσπαθούμε να πούμε όλοι μαζί μια βδομάδα τώρα, η Σ.Σ.Σ. θα το καταπιεί αμάσητο σε μισό δευτερόλεπτο. Αυτό είναι το πιο ανατριχιαστικό απ’ όλα… Ειδικά το «αμάσητο».
(καλώς ήρθατε κι εσείς :) )
τσαλαπετεινός, τελικά δλδ είχε δίκιο ο βάρδος: …πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;
dimitris rousounelos, μιλάω λίγο και σιγά για να μην ξυπνήσουν τα παιδιά…
(φιλία πολλά :) )
Εγώ, δυνατά πλέον, λέω μόνο ψέμματα.
Είναι όμορφα ψέμματα τουλάχιστον;
:)
Καλά, ντάξει.. Δεν έχεις δει, γι’ αυτό ρωτάς.
ΚΑΛΛΟΝΕΣ! Μόνο αυτό σου λέω. :)
Mαλλιά έχουν; Έστω και μόνο στη γλώσσα.
Τέτοιες μόνο καλλονές ζηλεύει αυτός :)
Μα είναι οι ίδιες μαλλιά.
Αλλιώς δεν θα τις ανέφερα. Ξέρω πού μπήκα. :D
Aν πραγματικά ξέρεις που μπήκες, καλού κακού κλείσε προληπτικά τη μύτη σου…. :)
αχ, ας είχα λίγα μαλλιά κι ας ήταν και ψέμα…
Μπα, δε χρειάζεται.
Εδώ μπαίνω πάντα με μάσκα.
(Σιγά μην την ξαναπατήσω.)
Εγώ εδώ τη βγάζω (βίτσια είναι αυτά) :)
Mα δεν είναι τόσο ζεστά, οικεία, τέλεια εδώ μέσα;
Εγώ κάθε φορά ειδικά, αν πετύχω τη στιγμή μεταμόρφωσης αυτού του βλογ σε τσατ, αισθάνομαι ότι δεν βλέπει κανείς ότι έχω κρυφτεί απ΄όλους και δεν χρειάζομαι καμιά μάσκα.
«κλείσε προληπτικά τη μύτη σου….»
μάσκα οξυγόνου, Alice, μάσκα οξυγόνου! :D
Mα που είναι ο αχαϊρευτος να πει ένα ευχαριστώ, που τόσες γλυκές κουβέντες μαζεμένες, δεν έχει δει ποτέ του εδώ μέσα.
Καργιόλη τον ανεβάζουνε, καραφλό τον κατεβάζουνε
έτσι φτιάχνεται αυτός, όταν του μιλάνε άσχημα
try a little bit more…
παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα :)
ειδοποία ρε Καραβάγγο….να σε σώσω πήγα
Έτοιμος μέχρι και να …κλάψεις δηλαδή;
«ζεστά»… «οικεία»… «κλείσε τη μύτη σου»…
(όχι ρε πούστη μου, πάλι χάλασε το καζανάκι…)
Γαμώ τους φόβους και κανένας δεν είπε κουβέντα γι΄αυτόν
Μάλλον επειδή μπαίνοντας κρατάνε όλοι την αναπνοή τους
Πόσο τρομακτικά πραγματικές έχουν υπάρξει αυτές οι σκέψεις !
Φιλοσοφικά λακωνικό κείμενο.
Σας ευχαριστώ θερμά !
Καλό σας βράδυ.
απόλλων, όσο τρομακτική έχει γίνει πια και η πραγματικότητα…
Καλώς ήρθατε :)