και τώρα οι δυο μας

dof-45_46-4

Κάθεσαι στο μακρύ πάγκο μπροστά στην τζαμαρία που βλέπει το δρόμο, στο μακρύ πάγκο μπροστά στην τζαμαρία που βλέπει το δρόμο, σ’ ένα σκαμπό που βλέπει το δρόμο, σ’ ένα σκαμπό στηρίζοντας το κεφάλι σου με τα χέρια κι είσαι πάλι γεμάτος με τρύπες, πάλι γεμάτος με τρύπες, τα ρούχα σου με τρύπες γεμάτα με τρύπες και το κεφάλι σου με δύο τρύπες αντί για μάτια, δυο τρύπες αντί για μάτια και από τις τρύπες σου χύνεται άμμος και από τις τρύπες σου χύνεται άμμος στο πλαστικό ποτήρι μπροστά σου, ποτήρι μπροστά σου και η άμμος –η άμμος!- η άμμος που κυλάει γύρω από τους αγκώνες σου και από την άκρη του τραπεζιού, από την άκρη του τραπεζιού χύνεται στα πόδια σου και καλύπτει, καλύπτει, καλύπτει, καλύπτει το ασπρόμαυρο πάτωμα, καλύπτει το πλαστικό ασπρόμαυρο πάτωμα, βρώμικο πάτωμα όπου τις περισσότερες ώρες της ημέρας, μην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνω, κάθομαι κι εγώ.

.

.

————

φωτο: ken rosenthal, days between  # DOF – 45 / 46 – 4

20 thoughts on “και τώρα οι δυο μας

  1. Οι αρχαίοι έλληνες είχαν εφεύρει τον δυϊκό αριθμό και γλίτωναν από τέτοιες περιπέτειες.

    (Πόσο πήγε το τσουβάλι;Ή μετράτε επι τοις εκατό;)

  2. ε, στο πάτωμα κι εσείς;

    ( :-) τα παρελκόμενα είναι ακόμα πιο εντάξει: ρέγκα καψαλισμένη, κρεμμύδι στα τέσσερα, τσίπουρα… Η ελίτσες δεν είναι παρά το ταπεινό Μακ Γκάφιν μας)

    σελιτσάνος, σύμφωνοι, αλλά πόσοι απ’ αυτούς είχανε blog;

    (ακόμα δεν τελειώσαμε το μάζεμα. από όσους βγάλανε ήδη, μάθαμε ότι δίνουν γύρω στο 18-20% φέτος)

  3. σελιτσάνος, δεν είναι το ίδιο. Αυτοί χρησιμοποιούσαν το στόμα, εμείς τα δάχτυλα.
    (για τα δικά μας δεδομένα είναι καλά. έχουμε επιβιώσει και με 12-13%)

    magica, την ακούω (τη σιωπή)
    και το βλέπω (το χαμόγελο)
    σ’ ευχαριστώ

    ., :-)
    (τις έχουμε καλομαθημένες. δεν τις τινάζουμε. ανεβαίνουμε πάνω και τις χτενίζουμε.)

    holly, δεν θα υπήρχε αν δεν ήμουν εκεί να τον κοιτάζω.

    aerosol, με κολακεύετε αλλά δεν έγραψα τίποτα. λίγες βιαστικές σημειώσεις είναι μόνο.

    exiled, μόλις σας είδα εδώ, θυμήθηκα ότι έχουν περάσει ακριβώς δεκαεννιά χρόνια από εκείνον το Νοέμβριο που βρέθηκα για τελευταία φορά στο Βερολίνο. Πόση άμμος αντιστοιχεί σε δεκαεννιά χρόνια;
    (μη μου δίνετε σημασία, παραμιλάω)

    x-ray, αυτή είναι άμμος παντός καιρού.
    (μην ξεχάσετε και το κουβαδάκι)

  4. 18-20%! Ένα στα πέντε δηλαδή.
    Εξαιρετική επίδοση για τις βόρειες επαρχίες.

    -Και λέτε να δω βελτίωση με τα αμμόλουτρα, γιατρέ μου;

    -Όχι ακριβώς, αλλά θα βοηθήσουν να συνηθίσετε στην ιδέα.

  5. Έχει μαζευτεί αυτή η άμμος και έχει κάνει ολόκληρες παραλίες, κάτω από τα πεζοδρόμια. Τώρα, με το κραχ, αναμένεται να ξαναεμφανιστεί και νέα λουλούδια, ανθεκτικά, θα στηριχτούν επάνω της. Φυτρώνουν, τα βλέπω.

  6. Ασπρόμαυρο πάτωμα που θυμίζει σκακιέρα…γιατί νομίζω ότι εδώ παίζεις μια φοβερή παρτίδα με τις λέξεις κε. Κοπολόσο;
    Η παρτίδα πάντως με ανθρώπους είναι πολύ πιο ζόρικη. Ειδικά αν ο χρόνος κυλάει σαν την άμμο από κάθε πόρο του δέρματος,αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις,αν το πάτωμα τυχαίνει (;) να είναι βρώμικο…Πώς παίζεις μια τέτοια παρτίδα; Παίζεις για να νικήσεις ή για να μάθεις;Μπορείς να πετύχεις κάτι από τα δύο; Ή απλά κάθεσαι και κοιτάς;
    Αλήθεια,με έβαλες σε πολύ σοβαρές σκέψεις.Έκανες ματ!

  7. kostis-b, πράγματι. κρίμα που τα κιλά φέτος είναι λίγα.

    – Κι αφού την συνηθίσω γιατρέ… την ιδέα; … μετά τι;
    – Τυρί, αγαπητέ: ΤΥ-ΡΙ.

    exiled, :-)
    έτσι κι αλλιώς οι παραλίες με τα πιο όμορφα λουλούδια, κάτω απ’ τα πεζοδρόμια ήτανε πάντα.

    spy, κολλάει.
    Και καρέτα καρέτα κολλάει.
    (λόγω άμμου)

    vermilion, μη με πάρετε για μοιρολάτρη (δεν είμαι), αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι αν κάποια στιγμή βρεθείς στο πάτωμα, τότε δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να κάτσεις απλά εκεί και να κοιτάς.
    Για λίγο ή για πολύ ή εν πάση περιπτώσει, μέχρι να σου ξανάρθει η όρεξη να σηκωθείς.
    Θυμάστε τον Σαμ;
    «The fundamental things apply as time goes by»
    Πώς στο καλό να τα δει κανείς αυτά τα things αν όλη την ώρα ασχολείται με το πώς θα κερδίσει την παρτίδα ή με ποιον τρόπο θα αρχειοθετήσει όσα έμαθε από αυτήν;
    Σας ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σας. Μου δίνουν μεγάλη χαρά.

  8. Και θέλατε να πείτε πως το ποτήρι απλά ξεχειλίζει; Λάθος νόημα έβγαλα πάλι. Συγχωρέστε με. Θα ξαναγίνει. Η ποίηση είναι σαν κινούμενη άμμος που με ρουφά.

  9. Ω, μην είστε τόσο σίγουρος. Μπορεί να έβγαλα εγώ το λάθος νόημα.
    Τι σημασία έχει; Ωραία δεν είναι τα λάθος νοήματα;
    (και για εμένα το ίδιο είναι. συνήθως βρίσκομαι κάπου στον πάτο. Γεμάτος τρύπες :-) )

Αφήστε απάντηση στον/στην kopoloso Ακύρωση απάντησης